Έφτασε η πολυπόθητη ώρα να «διακόψουμε» όσα κάναμε κάθε μέρα: σχολείο, διαβάσματα, πρωινό
ξύπνημα...θα σταματήσουμε για λίγο να βλεπόμαστε...αλλά επιτέλους θα
ξεκουραστούμε!… και αντί να καθόμαστε μπροστά από μια(οποιαδήποτε
)οθόνη, καιρός να κάνουμε πράγματα ( δημιουργικά) , που δεν
είχαμε ευκαιρία και χρόνο για να ασχοληθούμεμ αυτά.Ευκαιρία
ακόμη να βρεθούμε κοντά στην φύση , που ξαναγεννιέται και στολίζεται και μοιάζει πάλι πανέμορφη και μαγική όπως κάθε άνοιξη!
Την ημέρα αυτή γιορτάζουμε την πανηγυρική είσοδο του Κυρίου
Ιησού Χριστού στην Ιερουσαλήμ. Τότε, ερχόμενος ο Ιησούς από τη Βηθανία στα
Ιεροσόλυμα, έστειλε δύο από τους Μαθητές του και του έφεραν ένα γαϊδουράκι. Και
κάθισε πάνω του για να μπει στην πόλη.
Ο δε λαός, ακούγοντας ότι ο Ιησούς έρχεται, πήραν αμέσως στα χέρια τους βάγια
από φοίνικες και βγήκαν να τον υποδεχτούν. Και άλλοι μεν με τα ρούχα τους,
άλλοι δε κόβοντας κλαδιά από τα δέντρα, έστρωναν το δρόμο απ’ όπου ο Ιησούς θα
περνούσε. Και όλοι μαζί, ακόμα και τα μικρά παιδιά, φώναζαν: «Ωσαννά·
ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου, ο βασιλεύς του Ισραήλ».
Ο Χριστός εισέρχεται στα Ιεροσόλυμα «επί πώλον όνου». Πορεύεται και οι
Ισραηλίτες τον υποδέχονται με τιμές ως Βασιλιά. Εκείνος δεν δίνει ιδιαίτερη
σημασία στις τιμές, δεν περιορίζεται στο πανηγύρι, στην πρόσκαιρη δόξα, αλλά
προχωρεί στο σταυρό και την Ανάσταση. Η είσοδος του Χριστού στα Ιεροσόλυμα είναι τελικά η είσοδος του μαρτυρίου στην
επίγεια ζωή του Κυρίου. Σε λίγες ημέρες θα μαρτυρήσει και θα θανατωθεί στο
σταυρό, για να θανατώσει το θάνατο και να χαρίσει τη ζωή.
Κυριακή των Βαίων - Σήμερα γιορτάζουν :Βάϊος, Βάϊα, Βάγια, Βαία, Δάφνη, Ναθαναήλ και η Κα. Βαία.
Ανάλυση του ονόματος : Απο τα Βάϊα ( τα κλαδιά των φοινίκων ) ο τρυφερός και ευχάριστος σαν τρυφερός κλάδος και απο το ρήμα βαίνω*( βαδίζω, πηγαίνω ) = ο τολμηρός Χαρακτηριστικό έθιμο της ημέρας είναι ο
στολισμός των εκκλησιών με βάγια, ενώ μετά τη λειτουργία ο παπάς ευλογεί και
δίνει στους πιστούς σταυρούς από βάγια, τους οποίους βάζουμε στα εικονίσματα ή
όπου αλλού χρειαζόμαστε προστασία
Την Κυριακή των Βαΐων συνηθίζουμε να τρώμε ψάρι.
Στην Τήνο, τα παιδιά τριγύριζαν στους δρόμους κρατώντας μαζί με το στεφάνι τους
την «αργινάρα», μια ξύλινη ή και σιδερένια ροκάνα που τη στριφογύριζαν με
δύναμη. Μέσα σε εκκωφαντικό θόρυβο κατέληγαν στη θάλασσα, όπου πετούσαν στο
στεφάνι στο νερό.
Στη Λέσβο τα παιδιά, μετά την εκκλησία, στολίζουν ένα δεμάτι από κλαδιά δάφνης
με κόκκινα ή πράσινα πανάκια από καινούργιο φουστάνι, κρεμούσαν κι ένα κουδούνι
και πηγαίνοντας από σπίτι σε σπίτι, δίνουν ένα κλαράκι δάφνης στη νοικοκυρά.
