Από πού πήρε τ’ όνομά του ο Μάρτιος .

Κατά το αρχαίο Ρωμαϊκό ημερολόγιο ήταν ο πρώτος μήνας του χρόνου και ονομαζόταν Primus. Μετά το 46 π.Χ. ονομάστηκε Μάρτιος, έγινε ο τρίτος μήνας του χρόνου, αφιερωμένος στο θεό Μαρς που αρχικά ήταν ο θεός της γονιμότητας και των αγρών, αλλά αργότερα ταυτίστηκε με τον Άρη, θεό του πολέμου. Ήταν πατέρας του Ρέμου και του Ρωμύλου και γενάρχης των Ρωμαίων.

 

Είναι ο πρώτος μήνας της Άνοιξης, καθώς στις 21 Μαρτίου είναι η εαρινή ισημερία. Οι Έλληνες του έχουν δώσει πολλά ονόματα, όπως «ανοιξιάτης», επειδή φέρνει την άνοιξη, «γδάρτης», «παλουκοκαύτης» και «πεντάγνωμος» επειδή ο καιρός είναι άστατος, «βαγγελιώτης» από τη γιορτή του Ευαγγελισμού και «πενταγιόματο» (στην ορεινή Πελοπόννησο, δηλ. πέντε γεύματα). Την 1η του Μάρτη, τα παιδιά δένουν στο χέρι τους το «Μάρτη» ή «Μαρτιά», ένα κορδόνι από κόκκινη και άσπρη κλωστή, για να μην τα κάψει ο ήλιος.

 

Σήμερα δεν είναι τόσο διαδεδομένο όσο παλιότερα, ωστόσο αναφορές για ένα παρόμοιο έθιμο υπάρχουν ήδη από τον 5ο αιώνα από τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο, ο οποίος κριτικάρει το έθιμο ως ειδωλολατρικό. Σύμφωνα με τον Νικόλαο Πολίτη, το μαρτιάτικο βραχιόλι έχει τις ρίζες του στην θρόκη, την οποία έδεναν στο χέρι και το πόδι τους, όσοι συμμετείχαν στον εορτασμό των Ελευσίνιων Μυστηρίων κατά τους αρχαίους χρόνους.